O Auguście Zamoyskim
1893 - 1970
August Zamoyski,
to bez wątpienia obok Xawerego Dunikowskiego najwybitniejszy rzeźbiarz polski 1 połowy XX wieku. Artysta, bez obecności którego rzeźb figuralnych (głównie popiersi i głów oraz aktów kobiecych), trudno pisać i mówić o kondycji polskiej rzeźby ostatniego stulecia. Znany i ceniony przez fachowców, w powszechnej świadomości funkcjonował jeszcze do niedawna niemal wyłącznie jako autor zaledwie kilku rzeźb eksponowanych w Muzeum Narodowym w Warszawie i w Muzeum Narodowym w Krakowie, a także jako twórca jednej rzeźby o charakterze monumentalnym - skromnego pomnika kardynała Adama Sapiehy ustawionego przed elewacją zachodnią kościoła oo. Franciszkanów w Krakowie.
prof. dr hab. Lechosław Lameński
Okresy Twórczości
formistyczny 1918–1924
W początkach swej twórczości artysta podejmował eksperymenty nawiązujące do ekspresjonizmu, kubizmu i futuryzmu.
- Portret Rogera Raczyńskiego, 1918, drewno lipowe, wys. 49 cm
- Ich dwoje, 1919-1923 (artysta wielokrotnie powraca do tego tematu), drewno dębowe, gips
- Portret Antoniego Słonimskiego, 1923, gips
- Portret Leopolda Zborowskiego, 1924, drewno lipowe, 40 cm (ostatnia rzeźba Zamoyskiego w drewnie)
nowego ekspresjonizmu 1950–1970
W ostatnim okresie twórczości stosował ostre deformacje. W jego twórczości dominować zaczęła tematyka religijna.
- Św. Jan Chrzciciel, 1950–1953, brąz, wielkość prawie naturalna
- Ból istnienia – projekt na pomnik żołnierzy Armii Krajowej w Warszawie, brąz, wys. 34 cm
- Wniebowstąpienie, 1959–1970, nieukończone, marmur portugalski
- Zmartwychwstanie lub Przemienienie – projekt własnego nagrobka, 1967–1968 wys. 21 cm dł. 43 cm
- Posąg kardynała Adama Stefana Sapiehy, 1968–1970, brąz, 2 m
realistyczny 1924–1950
W tym okresie tworzył dzieła o bardziej realistycznym charakterze, ale zawsze skłaniające się ku daleko posuniętej syntezie i monumentalnej hieratyczności. Głównymi tematami jego prac stały się wówczas akty i portrety kobiece
- Wenus, 1935, brąz, wys. 166 cm, w 1936 marmur kararyjski, wys. 166
- Wierka – głowa dziewczyny wiejskiej, 1936, czarny granit szwedzki, wys.28 cm
- Rhea, czyli Ziemia, czyli w W półmroku tego świata, 1943–1949, biały marmur portugalski, wys. 168 cm
- Pomnik Chopina, 1944, Rio de Janeiro, brąz, wys. ok. 240 cm
- Portret pani Henrykowej Szpicmanowej,1944-1945, czarny granit brazylijski, 33 cm
- Portret Inge Vargas, synowej prezydenta Brazylii, 1946–1948, biały marmur, wys.30 cm